Nederlands is niet zo’n moeilijke taal als Frans. Ik volg nu module 1.2. Het is belangrijk voor me om de talen te spreken van het land waar ik woon. Ik leer Frans en Nederlands en spreek Oesbeeks, Tadzjieks en Russisch. Meertaligheid is niet uitzonderlijk in mijn herkomststad Buchara in Oezbekistan. Het is dicht bij de grens met Tadjikistan en het behoorde tot de Sovjet-Unie. Bijna iedereen spreekt er de drie talen. Buchara is een oude stad, in wat vroeger Samarkand was, bekend uit de Zijderoute. Er komen veel toeristen in Buchara. Er is altijd al veel uitwisseling geweest. Mijn naam is Ferangiza, dat is een Perzische naam. Het heeft verschillende betekenissen: een vreemd meisje of een zijden doek. Ik hou erg van mijn naam, maar geen idee waarom mijn ouders hem kozen. Mijn twee zonen noemen Johan en Ozodbek, Johan is de wereld en Ozodbek betekent vrij zijn. Ondertussen ben ik hier 7 jaar. Brussel en Buchara zijn niet zo heel verschillend. Alleen is Brussel veel groener, er zijn meer parken. In Oezbekistan is de mentaliteit anders, bomen maken plaats voor gebouwen. In het begin dat ik in België was, vond ik dat echt aangenaam, al het groen, de bomen, de parken zo midden in de stad.
